Jak światło wpływa na tkanki?

Nasze naturalne źródło energii – Słońce - emituje promieniowanie w bardzo szerokim zakresie, jednakże dzięki działaniu ziemskiej atmosfery do powierzchni Ziemi dociera stosunkowo wąski zakres tego promieniowania; od bardzo głębokiej podczerwieni (4000nm) aż po ultrafiolet (100nm), (przy czym sam zakres światła widzialnego zawiera się w granicach ok. 400 do 700 nm). Poszczególne fragmenty tego zakresu są inaczej wykorzystywane przez struktury biologiczne roślin, a inaczej przez tkanki zwierząt i ludzi.

W procesie ewolucyjnym nasze komórki dostosowały się do dostępnego na Ziemi zakresu promieniowania.

Szczególnie użytecznym okazał się zakres od bardzo głębokiej podczerwieni (odczuwalnej przez nas jako ciepło) aż po czerwień (ok. 600nm). Dlatego właśnie ten zakres znalazł zastosowanie w światłolecznictwie. Zastosowanie to znalazło szczególne wsparcie w wynikach licznych badań naukowych i w bardzo obszernej literaturze naukowej.

Zakres promieniowania ok. 600 do 400 nm (widziany przez nas jako różne kolory tęczy) okazał się stosunkowo mało użyteczny terapeutycznie; brak poważniejszej literatury naukowej na ten temat; badania w tym względzie trwają.

Zakres promieniowania o długości fali krótszej od 400nm (ultrafiolet) także jest wykorzystywany, lecz do szczególnych celów terapeutycznych.

W niniejszym blogu zajmować będziemy się głównie tym szczególnie nas interesującym nas zakresem podczerwień-czerwień. Poszczególne składniki tego zakresu wykazują się charakterystycznymi cechami w działaniu na elementy tkanek.

W urządzeniu LightMed zastosowaliśmy jako reprezentatywne dla powyższego zakresu długości fal 850nm (promieniowanie podczerwone) oraz 635nm (promieniowanie czerwone).

Dotychczas rozpoznano aż 24 różne efekty oddziaływania tego promieniowania na komórki tkanek i ich składniki.

Ogólnie, działanie to można określić jako:

• dostarczające energię do komórek i ich składników,
• pobudzające.

W zależności od struktury naświetlanych tkanek, energia promieniowania czerwonego i podczerwonego dociera w głąb tkanek dość głęboko; nawet do kilku centymetrów, przy czym światło czerwone działa głównie w płytszej warstwie, a podczerwień także w głębszej.

W urządzeniu wykorzystujemy także promieniowanie niebieskie o długości fali 470nm; spełnia ono rolę pomocniczą działając delikatnie antybakteryjnie i bakteriostatycznie; działa wyłącznie powierzchniowo; nie jest tak agresywne jak ultrafiolet.

Działanie promieniowania podczerwonego i czerwonego.

 

Istotną drogą oddziaływania biostymulacyjnego promieniowania na komórki jest fotoaktywacja enzymów. Energia promieniowania przyspiesza tworzenie większej ilości adenozynotrifosforanu (ATP) będącego nośnikiem energii w komórce, wzmaga wzrost syntezy DNA, RNA, białek i kolagenu, zwiększa ilość mitochondriów w komórkach oraz dynamizuje procesy metaboliczne. Naświetlanie poprawia gospodarkę elektrolitową w komórkach, przyśpiesza proces regeneracji włókien nerwowych, a w przypadku czerwonych krwinek poprawia zdolność przenoszenia tlenu.

Działanie promieniowania czerwonego i podczerwonego na nasz organizm możemy podzielić na:

biostymulacyjne :

• przyspiesza syntezę kolagenu, białek, wymianę tlenu, działa antytoksycznie,
• podnosi potencjał błon komórkowych, podnosi energię i poziom ATP,
• polepsza odżywianie komórek i tkanek,
• przywraca prawidłowy odczyn pH płynów międzykomórkowych,
• normalizuje funkcje narządów,
• poprawia komunikację i działanie układu nerwowego,

przeciwzapalne :

• aktywizuje naturalne faktory likwidując stany zapalne,
• rozszerza naczynia krwionośne,
• wzmacnia naturalne mechanizmy obronne,

przeciwbólowe – analgetyczne:

• obniża wrażliwość komórek nerwowych,
• likwiduje proces chorobowy odpowiedzialny za wywołanie bólu.

Promieniowanie podczerwone

Szczególnie promieniowanie podczerwone powoduje w naświetlanych tkankach lokalne podwyższenie temperatury (od ułamków stopnia do 1 stopnia). Okazuje się, że przy wyższej temperaturze mechanizmy obronne (takie jak wytwarzanie przeciwciał) czy proliferacja limfocytów ulegają znacznemu wzrostowi (około 10% na jeden stopień). Jest to działanie analogiczne jak w przypadku gorączki – naturalnego mechanizmu obronnego organizmu. Równocześnie zmniejsza się dostęp żelaza i innych związków dla patogenów co utrudnia im namnażanie.

Promieniowanie podczerwone pobudza wydzielanie tlenku azotu w krwinkach, powodując rozszerzenie naczyń i zwiększenie dopływu krwi do okolic rany.

Efektem działania promieniowania podczerwonego są:

• reakcja naczyniowa – rozszerzają się naczynia włosowate skóry i tkanki podskórnej, poprawia się znacznie ukrwienie i odżywienie tkanek oraz przepływ w układzie żylno– chłonnym,
• reakcja autonomicznego układu nerwowego, zmniejszenie napięcia mięśni,
• reakcja odległych narządów w wyniku odruchów ze stref Heada oraz odruchów skórno-trzewnych,
• stymulacja wydzielania endorfin, powodujących podniesienie progu odczuwania bólu,
• działanie przeciwzapalne, wzmożenie przemiany materii.

Promieniowanie czerwone

 

Promieniowanie czerwone również charakteryzuje się szeregiem istotnych właściwości. Badania wykazały że pewne przemiany molekularne w komórkach (np. fagocytoza leukocytów) powoduje emisję promieniowania leżącego w zakresie barwy czerwonej. Naświetlanie promieniowaniem tej barwy powoduje powstanie pewnego rodzaju zjawiska rezonansu przemian biochemicznych. Ta tzw. biostymulacja rezonansowa powoduje normalizację niezliczonych procesów molekularnych odbywających się nieustannie w organizmie. Stwierdzono że nawet niewielkie dawki promieniowania powodują zwiększenie żerności białych komórek krwi, co przyspiesza proces gojenia ran, owrzodzeń, nawet tych opornych na leczenie.

Modulacja promieniowania 

 

Duże znaczenie ma częstotliwość impulsów stosowanych w naświetlaniach (modulacja promieniowania). W wypadku gdy ich częstotliwość odpowiada własnej częstotliwości komórek (lub przemian biochemicznych w nich zachodzących), zachodzi zjawisko rezonansu optycznego. W komórkach dochodzi wówczas do przejściowej depolaryzacji; molekuły komórek na przemian pobierają fotony, ulegają pobudzeniu, a następnie oddają nadmiar energii i powracają do normalnego stanu. Naświetlone tkanki same zaczynają emitować promieniowanie i działać pobudzająco na tkanki sąsiednie.

Stwierdzono, iż pewne częstotliwości modulacji promieniowania wywierają szczególny wpływ na stan organizmu (są to tzw. częstotliwości Nogiera).

Miejscami szczególnie wrażliwymi na działanie promieniowania są punkty biologicznie aktywne jakimi są m. in. punkty akupunktury.

O ile proces naświetlania trwa krótko (kilka do kilkunastu minut), to czas reakcji biologicznych na to naświetlanie może trwać od kilku minut nawet do kilku dni. Dopiero dłuższy cykl naświetlań spowoduje ugruntowanie się ich pozytywnych efektow.